Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Σπίτι στο βουνό.


5 σχόλια:

  1. ...Που είναι...να το επισκευάσουμε, και να μένουμε εκεί....
    (..ομόρφυνες το μπλογκάκι σου, και το συμάζεψες πανέμορφα...συγχαρητήρια,καλή συνέχεια...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μικρό χωριό στο Καρπενήσι.Θα μας πνίξει το οξυγόνο αν πάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα έθιξες ένα πολύ μεγάλο ζήτημα!!! Και ειδικά για όλους εμάς που ζούμε στην Άθήνα. Στερούμαστε τις ομορφιές της επαρχίας! Όμως ο άνθρωπος είναι σαν τον χαμαιλέοντα, ξέρει να προσαρμόζεται σε όλες τις συνθήκες!!! Αυτό έχουμε πάθει και εμείς... Η ούσία όμως είναι άλλη! Να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Όταν το κάνουμε αυτό τότε βρίσκουμε τις λύσεις μας όπου και αν είμαστε, η καλή παρέα μετράει... δεν κάνουν οι πόλεις - χωρία την ευτυχία αλλά οι άνθρωποι!!! και εδώ θα ήθελα να αναφέρω τη διαφορά μεταξύ ενός γεύματος σε ένα ακριβό εστιατόρια με ανθρώπους που δεν είναι της αρεσκείας μας και μιας βόλτας με το αυτοκίνητο στην θάλασσα με αυτούς που ΑΓΑΠΑΜΕ και περνάμε καλά!!! Αρκεί λοιπόν μια γλυκιά ματιά, μια καλοπροαίρετη λέξη, ένα χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά για να ομορφήνουν τη ζωή μας.......οι άνθρωποι φτιάχνουν τη ζωή τους αλάλογα με τις επιλογές τους.... Η επιλογή ΔΙΚΗ ΣΑΣ!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να πάμε! Ναι,να παμε!
    Αλλά… Μήπως να επισκευάσουμε πρώτα την ψυχή μας …;
    Μετά πιθανόν κάποιοι να θέλουμε να μείνουμε σε αυτό το σπίτι ως έχει ...Οι ανάγκες μας λένε κρύβονται κυρίως εκεί…στην ψυχή (στην άυλη ουσία μας).
    Αν μας πνίξει και το οξυγόνο της αγάπης ,Μακεδών...ποιος τη χάρη μας! Τι άλλο μένει προς το στόχο της καθ’ ομοίωσιν δημιουργίας μας …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νιώθεις τή λύπη,
    τή λύπη της μοναξιάς.
    Έισαι με τόσους μαζί.
    Κι όμως είσαι μόνη.

    Τους ακούς τους βλέπεις,
    τους ακουμπάς.
    Κι όμως είσαι μόνη.
    Θέλεις να είσαι μόνη.

    Κάποιες φορές σε πνίγουν.
    Είναι τόσο διαφορετικοί.
    Κι όμως...είναι όλοι μαζί.
    Μήπως εσύ είσαι η διαφορετική?

    Η λύπη της μοναξιάς.
    Ο πόνος του μοναχικού.
    Το τίμημα του στοχαστή.
    Το δώρο του διαφορετικού.

    Δήμητρα Σκαρλάτου

    ΑπάντησηΔιαγραφή